Petra doet er alles aan om haar energierekening beheersbaar te houden. Ze moet wel, want op andere uitgaven valt niks meer te bezuinigen. Sinds het termijnbedrag voor energie omhoogging van € 125,- naar € 245,- per maand, houdt ze heel weinig geld over om van te leven. Zo weinig dat ze naar de Voedselbank gaat voor haar boodschappen. Toch treffen we een vrolijke, strijdlustige dame aan die openhartig vertelt over haar situatie.
“Ik heb de verwarming nog niet aan gehad”, vertelt Petra. “En van een warme douche genieten is er ook niet meer bij. Ik hoor de hele tijd dat stemmetje in mijn hoofd: gasrekening, gasrekening! Maar mijn zoon krijg ik niet zover om kort te douchen. Hij doet werken-leren in de metaal en komt elke dag zwart thuis, dus tsja...”
“Laatst heb ik een afspraak gemaakt met een energiecoach. Zij is bij mij thuis langs geweest. De belangrijkste tip die ik van haar kreeg, was dat ik ledlampen moest nemen. Terwijl ik net spaarlampen had gekocht! Verder viel er niet veel te verbeteren. Radiatorfolie had ik al. Maar dit zijn gewoon oude flats, waar het flink tocht. Ik heb wat warme truien en een fleecedeken gekocht. De ondergrens is voor mij 17 graden. Daaronder wordt het écht te koud.”
“Ik had de tegenvaller dat ik de huurtoeslag terug moest betalen, omdat mijn zoon bij me woont. Niet dat hij dat wil, maar hij kan geen eigen woonruimte vinden. Vandaar die Voedselbank. Het is niet anders. Het werk dat ik sinds kort doe bij Caparis is leuk, maar ik verdien er nog niks mee omdat het een re-integratietraject is. Vroeger werkte ik in de zorg, maar daar ben ik helemaal op stukgelopen. Je mag geen tijd en aandacht meer besteden aan de mensen. En dat is nou juist wat ik wél wil. Daarom doe ik ook nog vrijwilligerswerk in het wijkcentrum. En zit ik veel voor de flat op mijn bankje. Lekker een praatje maken met de mensen uit de buurt. En zo wen ik meteen aan de kou, haha!”
